آزمون فراگیر دستگاههای اجرایی یا آزمون فردگیری هزینه ای ؟!

آزمون فراگیر دستگاههای اجرایی یا آزمون فردگیری هزینه ای ؟!

آزمون فراگیر دستگاههای اجرایی یا آزمون فردگیری هزینه ای ؟!

چند صباحی است ذهنم مشغول دفترچه آزمون فراگیر دستگاههای اجرایی است.

وقتی از داشته ها و منابع سرزمینی مان سخن به میان می آید به خودمان می بالیم که با منابع عظیم نفت ، گاز، معادن ، صنایع، کشاورزی، شرایط اقلیمی خاص، موقعیت استراتژیک و مهمتر از این‌ها فرهنگ غنی و نیروی انسانی پویا ،  متخصص و متعهد در غالب زمینه ها سرآمد دیگران هستیم. با این همه گویا سریال بهره برداری ناقص و عدم بهره وری ازاین منابع تمامی ندارد و برخی پتانسیل ها همچون منابع اقتصادی و صنعتی یا غیرفعال هستند یا نصف و نیمه استحصال می‌شوند وبرای تخلیص و بهره برداری کامل روانه ی بازارهای خارجی می گردند وبا تمام ادعاهایمان بیشتر در نقش حامل محموله هستیم تا تحصیل کامل منابع و محصولات؟!

حاصل صحبت های مکرر کارشناسان و اظهارات ناقص فوق دو موضوع اساسی را به ذهن آدمی متبادر می سازد؛ ۱- یا بالیدن به خود و داشته هایمان بیشتر جنبه ی اغراق آمیز یا افتخاری دارد که بعید به نظر می رسد. ۲- یا دست هایی در کارند که خواسته یا ناخواسته متدی از برنامه ریزی و سیاستگذاری مریض وبی ثبات در امورات را شاهد باشیم که به نظر می رسد گزاره ی دوم به دغدغه هایمان نزدیک تر باشد.

در همین پروسه ی استخدامی دستگاه های اجرایی علی رغم پالایش های مکرر و مدید ، متاسفانه شاهد هستیم که برای جذب نیروهای جوان و حتی میانسال کشور نسخه ای یک دارویی برای جمع کثیری تجویز می شود که دغدغه های متفاوتی دارند به گونه‌ای که  در جذب نیرو از کوچک ترین شهرها تا شهرستان ها و استان های آن هیچ گونه نظری حداقل در سطح شهرستان از دستگاههای اجرایی ذی ربط اخذ نگردیده است کما اینکه استخدام نیروی انسانی درحد یک الی دونفر و در معدودی از رشته های تحصیلی و تخصصی می باشد.لذا متولیان امر صدها نفر را با تحمیل هزینه های واهی به مسلخ آزمون گسیل می دارند. معضل بعدی عدم پیش بینی بسیاری از رشته های دانشگاهی و فارغ التحصیلآن در شغل ها و عناوین استخدامی در در دفترچه مورد نظر می باشد. شاید پاسخ برنامه ریزان این باشد که برای کوچک سازی دولت و کاستن از بدنه ی آن و جلوگیری از تحمیل هزینه و کسری بودجه بایستی میزان ورودی نیروی انسانی و استخدام دولتی پایین بوده و سیاست انقباضی اعمال گردد. اما نکته حائز اهمیت اینجاست که نمی توان با جایگزینی ۱ نیرو به جای ۳بازنشسته، همزمان از مشکل مالی کاسته و  شاخص کارآیی و بهره وری را افزایش داد. مدیریت کارآمد و عقل سلیم نیز موید این مطلب است که یک شخص نمی تواند  در چند حوزه تخصصی حاذق باشد. لذا مراتب فوق نیازمند ورود مسئولین ذی ربط از بدنه ی دولت و علی الخصوص نمایندگان محترم قوه ی مقننه و حتی از بعد حقوقی و تحقق عدالت  متضمن دخالت موثر قوه قضائیه می باشد. مع الوصف دو موضوع و راهکار در مسئله ی فوق الذکر قابل طرح است؛ ۱- اگر متولیان خواستار سیاست انقباضی هستند بایستی دفترچه ی آزمون راحذف کرده و اجازه دهند تا برای جذب نیروی اندک خود دستگاهها برحسب نیاز و تعداد واقعی در شهرستان و شهر یا روستای متبوع اقدام نمایند تا وقت و هزینه جماعتی مورد غفلت و سوء استفاده  قرار نگیرد. ۲- اگر سیاستگذاری در راستای شایسته سالاری و شایسته گزینی است؛ اولا اکثر رشته های دانشگاهی در این آزمون ها پیش بینی نشده اند. ثانیا نظر دستگاهها اخذ شده و تصمیم گیری در سطح انسانی و کشوری متمرکز نباشد. ثالثا تعداد  جذب نفرات افزایش یابد تا اعتماد حاصل شود که دفترچه ی مذکور محتوای حداقلی را داراست.

امید که با مدیریت کارآمد، شایسته سالاری ، شایسته گزینی، سیاست گذاری صحیح ، اصلاح قوانین ناقص ومبهم و کاهش نرخ بیکاری به معنای واقعی کلمه، امید ونشاط اجتماعی در جامعه تزریق شده و شاهد سرافرازی بیش از پیش میهن عزیزمان باشیم.

*مهدی عبدی

Share this post